หลงรักคนรุ่นราวเดียวกับพ่อ

หลงรักคนรุ่นราวเดียวกับพ่อ เป็นเรื่องน่าเศร้าที่ฉันสูญเสียแม่ไปตั้งแต่เป็นเด็กมาก

ๆ ฉันไม่เคยเจอหน้าท่านเลย

ยังโชคดีที่ได้คุณป้าแครอลเข้ามาอยู่และดูแลฉันตั้งแต่เด็ก

เพราะพ่อของฉันนั้นเป็นคนบ้างานทำงานหนักมาก ๆ

เขาเป็นคนที่เคร่งเครียดตลอดเวลาและดูเหมือนเราก็ไม่ค่อยจะคิดอะไรเหมือนกันอีกด้วย

จนบางทีฉันก็แอบคิดนะว่าพ่อเกลียดฉันมาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เราไม่ค่อยคุยกันแต่ตอนนี้ฉันเรียนปีสุดท้ายและกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว

ฉันจึงอยากปรึกษาเรื่องเรียนต่อแต่พอบอกออกไปเขาก็โมโหสุดขีดเพราะฉันบอกฉันไม่อยากเรียน วิทยาลัยสาขาศิลปะ เหมือนกับแม่ท่านก็โมโหเอามากๆเลยท่านบอกว่าให้ฉันเรียนด้านการเงินไม่อย่างนั้นบ้านนี้ก็ไม่ต้อนรับ

ไม่อยากจะเชื่อเลยแต่จะให้ทำยังไงได้

ถ้าเป็นคนจ่ายค่าเล่าเรียนให้ฉันนี่และที่ฉันต้องการจริงๆก็คือการที่อยู่ใกล้บ้านและเป็นตัวของตัวเองในสัปดาห์แรกของช่องปีหนึ่งฉันเห็นโปสเตอร์โปรโมทชมรมศิลปะฉันตัดสินใจลงสมัครเพราะฉันไม่ต้องรู้หรอกนะยังไงซะชมรมก็เข้าฟรีนี่ฉันเดินเข้าไปในห้องและพออาจารย์แนะนำตัวผู้ชื่อเจฟฉันคนละสายตาจากเขาไม่ได้เลยละท่านดูอายุพอๆกับพ่อของฉันแต่มีบางอย่างในตัวที่ทำให้ฉันรู้สึกสนใจและในที่สุดฉันก็เจอคนที่รักศิลปะเหมือนกับแม่ฉัน

แล้วแถมยังให้กำลังใจฉันด้วยฉันใช้เวลาในการวาดรูปมากขึ้นเรื่อยๆแล้วเรียนการเงินน้อยลงฉันไม่สนแล้วน่ะวันนึงหลังภาพศิลปะเจฟถามฉันว่าฉันสนใจอยากเป็นนางแบบวาดรูปหรือเปล่าเขาบอกว่าบางทีก็ชอบว่าในเวลาว่างและคิดว่าฉันควรเป็นแบบที่ดีฉันตอบตกลงทันทีแล้วก็นัดเจอกันที่บ้านเขาอีกสัปดาห์ให้หลังสัปดาห์นะฉันนอนไม่หลับเลยล่ะ

เพราะรู้สึกตื่นเต้นมากๆฉันรู้ว่าไม่ดีนะที่ไปชอบคนรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อแต่ว่ามันชัดออกว่าเขาก็ชอบฉันด้วยไม่งั้นจะชวนฉันทำไมฉันสวมชุดเก่งที่สุดในตู้แล้วก็ตรงไปที่บ้านของอาจารย์แอบประหม่านิดหน่อยถ้าเกิดว่าเขาแต่งงานแล้วล่ะแล้วถ้าฉันเข้าใจผิดไปเองน่ะแต่ชัดเจนมากว่าเขาอยู่คนเดียวแต่ที่เขาพาฉันชมรอบบ้านฉันก็ไม่เจอรูปของใครเลยมีแต่งานศิลปินหมดฉันอายนิดหน่อยก็เลยรอให้เขาเป็นฝ่ายรุกเองแต่ว่าเขาก็วาดรูปอย่างเดียวเท่านั้นไม่จีบหรือว่าแตะต้องอะไรฉันเลยฉันกลับบ้านด้วยความผิดหวังสุดๆ

ตอนที่กำลังกลับบ้านพ่อของฉันโทรมาบอกฉันกลับบ้านเสาร์อาทิตย์นี้มาฉลองวันเกิดป้าใจจริงฉันไม่อยากกลับไปแต่ฉันก็ไม่อยากให้ป้าฉันเสียใจกับตึกคืนนั้นฉันหยุดคิดถึงเจฟไม่ได้เลยนะคิดถึงจะส่งข้อความไปหาฉันหลับไม่ลงเลยก็เลยส่งข้อความไปว่าขอบคุณสำหรับเมื่อเย็นนี้และพวกคุณเชื่อมกลับมาเร็วมากเลยนะพร้อมกับติดหน้ายิ้มโอเคถ้าจะชอบฉันจริงๆนั่นแหละคิดไปเองนะ เสาร์อาทิตย์นั้นฉันกลับบ้านทันทีที่ฉันไปถึงฉันก็รู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ

คุณป้าของฉันไม่อยู่ในบ้านฉันไปฉลองวันเกิดกับเพื่อนแล้วพ่อฉันอ่ะฉันมาตะคอกใส่ฉันบอกว่าเขาโทรไปสืบที่มหาวิทยาลัยแล้วรู้ว่าฉันสอบไม่ผ่านในบางวิชาฉันรู้สึกโมโหพ่อมากเลยที่แอบมายุ่งเรื่องฉันฉันบอกเพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องของท่านเลยก่อนจะวิ่งจากไปดูว่าทำไมตัวเองจะไม่กลับไปที่หอพักแต่ว่าถ้าฉันกลับหอไปมันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้แต่ฉันกลับได้ที่จะไปบ้านเจฟอยากเจอหน้าเขาก็ทำให้ฉันรู้สึกดีเวลาที่อยู่ด้วยกันแต่หลังจากที่ฉันเข้าประตูไปสองสามทีกลับไม่มีใครเปิดฉันดังขึ้นมากก่อนที่ยินเสียงฝีเท้าเปิดประตูแล้วตกใจที่ฉันยืนรออยู่เข้าดูร้อนรนและฉันก็ได้คำตอบเพราะว่าเขามีผู้หญิงสวมชุดคลุมอาบน้ำยืนอยู่ข้างหลังเขาด้วย

คุณพระช่วย!

เขามีแฟนอยู่แล้วหรอฉันรู้สึกอายเอามากๆเลยเขาถามว่าฉันโอเคหรือเปล่าโกหกไปว่าฉันอาจลืมกระเป๋าตังค์ไว้ที่บ้านเขาเขาบอกว่าเขาไม่เห็นเลยส่วนผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังก็ดูรำคาญใจไม่น้อยอาทิตย์นั้นฉันไม่ชอบศิลปะฉันรู้สึกอับอายสุดๆนี่ฉันเข้าใจผิดขนาดนั้นได้ยังไงฉันไม่เดินใกล้สตูดิโอวาดภาพ

จะได้ไม่เจอกับเจฟ

วันหนึ่งฉันกำลังเดินกลับหอแต่ก็มีคนมาแตะไหล่ฉันคือเขานั่นเองก็ถามว่าเราคุยกันได้ไหมส่วนฉันบอกว่าฉันกำลังรีบแล้วก็จะชิ่งแต่เขาก็ตะโกนบอกว่ามีเรื่องอยากคุยด้วยฉันรอแล้วก็หันไปมองเขาก่อนเขาจะถามว่านั่งคุยกันไหมนี่ดูเป็นเรื่องใหญ่แล้วเขาก็เลยบอกว่าเขารู้จักกับแม่ฉันพบท่านเคยเรียนศิลปะด้วยกันในสมัยวิทยาลัยแล้วเขาก็พูดถึงเรื่องที่ทำให้ฉันขนลุกขึ้นมากก็คือเขากับแม่ฉันเคยคบกันแต่เรื่องไม่จบแค่นั้นนะเขาบอกว่าเขาเคยนอนกับแม่ฉันแค่ครั้งเดียวแต่เขาคิดว่าตัวเองอาจจะเป็นพ่อแท้ๆของฉันฉันบอกตาค้างเบิกตากว้างมากเลยเรื่องนี้มันต้องล้อเล่นแน่ฉันถามว่าทำไมเขาถึงคิดแบบนั้นแล้ว

ก็บอกว่าเวลามันเหมาะจะพอดีแต่ว่าคุณตาของฉันไม่ยอมรับเขาเลยยกแม่ให้พ่อฉันเขาทำงานธนาคาร

ในตอนนั้นเรื่องทุกอย่างก็เคลียร์ว่าทำไมฉันถึงได้ไม่สนิทกับพ่อเลยนี่เรื่องจริงเหรอเนี่ยเขาบอกว่าเพื่อนของเขาทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วเราสามารถไปตรวจดีเอ็นเอได้เลย

ฉันตั้งตัวสั่นไปหมดแต่ก็บอกว่าโอเคและแน่นอนคนที่ออกมาปรากฏว่าเขาเป็นพ่อฉันจริงๆไม่อยากจะเชื่อเลยฉันบอกเจฟว่าไม่อยากเชื่อว่าเราจะได้เจอกันง่ายแบบนี้แล้วเขาก็ดูรู้สึกผิดมากและบอกว่าเพราะคอยตามฉันแล้วก็มาสมัครงานที่วิทยาลัยนี้ไม่รู้ว่าฉันจะเข้ามาเรียนที่นี่ ตอนนี้มีอีกเรื่องนึงที่ต้องทำคือต้องไปบอกกับพ่อที่เลี้ยงฉันมาอวยพรทีนะเขาคงไม่ยอมรับง่ายแน่ฉันอยากจะคุยกับแม่แล้วถามความจริงมากเลยว่าตลอดมาท่านชอบเจฟหรือเปล่าเนี่ย